Thitsar: အခ်ိန္မီ ေဆာင္ရြက္ရန္ လိုအပ္ေနသည့္ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ား၏ အေရးႀကီးတာ၀န္

ျမတ္ႏိုး

၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွတြက္လွ်င္ က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္အား စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ႀကီးစိုးမင္းမူလာခဲ့ သည္မွာ ၄၅ ႏွစ္ပင္ ရွိလာခဲ့ပါၿပီ၊ ရာစုႏွစ္တ၀က္ မၾကာမီ ျပည့္ပါေတာ့မည္၊၊

သန္း ၅၀ ေက်ာ္ျပည္သူလူထုႀကီးအား လက္တဆုပ္စာစစ္အုပ္စုက ဤမွ်ကာလရွည္ၾကာ ဖိႏွိပ္အုပ္စိုးထားႏုိင္သည္မွာ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ၊ ျပည္သူလူထုႀကီးကိုယ္တိုင္က သူတို႔ဘ၀အတြက္ အေျပာင္းအလဲတခုကို မလိုလားၾက၍လား။ မဟုတ္ပါ။ ျပည္သူလူထုႀကီးသည္ သူတို႔ရင္ဆိုင္ ေနရေသာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွ အေျခအေနဆိုးမ်ားကို ေျပာင္းလဲပစ္လိုၾကသည္သာ ျဖစ သည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ႏိုင္ငံေရးသမားအခ်ဳိ႕ေျပာသလို ျပည္သူတရပ္လံုး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္ တြင္ ေခါက္႐ိုးက်ဳိး ေၾကာက္ရြံ႕ေနၾက၍လား။ မဟုတ္ပါ၊ ျပည္သူလူထုႀကီးသည္ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္အား စိန္ေခၚတိုက္ပြဲ၀င္ရဲသူမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဤသည္ကို ၈ ေလးလံုး လူထုအေရးေတာ္ပံု ႀကီးက သက္ေသျပၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ သို႔မဟုတ္ပါက စစ္အာဏာရွင္စနစ္သည္ ေက်ာက္ေတာင္ႀကီး ပမာသိပ္သည္းႀကံ႕ခိုင္ေန၍လား။ မဟုတ္ပါ။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္သည္ ျပည္သူလူထုႀကီးအတြင္ စုစည္းညီညႊတ္မႈ အားနည္းေနခ်ိန္တြင္ သံမဏိက်ားျဖစ္ေနတတ္ၿပီး ျပည္သူလူထုႀကီး စုစည္း ညီညႊတ္မႈ အားေကာင္းေနခ်ိန္မ်ဳိးတြင္ စကၠဴက်ားျဖစ္သြားေလ့ရွိပါသည္၊ ဤသည္ကိုလည္း မဆလ စစ္အစိုးရအား ျဖဳတ္ခ်ခဲ့သည့္ ၈ ေလးလံုးလူထုအေရး ေတာ္ပံုႀကီးက သက္ေသျပခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါသည္။

သို႔ဆိုလွ်င္ ဘာေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ႀကီးစိုးမႈ ဤမွ်သက္ဆိုးရွည္ေနရသနည္း။ က်ေနာ့္အျမင္ကို ပြင့္လင္းစြာေျပာရလွ်င္ လူမ်ဳိး။ လူတန္းစား။ လူ႔အလႊာအသီးသီးအား ကိုယ္စားျပဳ ေနၾကသည့္ က်ေနာ္အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံ ေရးသမားမ်ား၊ ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုမ်ား၏ အားနည္းခ်က္အခ်ဳိ႕ (အေရးႀကီးေသာ အားနည္းခ်က္အခ်ဳိ႕)ေၾကာင့္ဟု ယူဆပါသည္။

ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ား၏ အဓိကတာ၀န္မွာ လူမ်ဳိး လူတန္းစား လူ႔ အလႊာ စသျဖင့္ ထူးျခားခ်က္ အက်ဳိးစီးပြား ကိုယ္စီျဖင့္ျပန္႔က်ဲေနေသာ ျပည္သူလူထုႀကီးအား အဖိ ႏွိပ္ခံဟူေသာ ေယဘုယ်တူညီမႈ ေအာက္တြင္ ညီညႊတ္လာေအာင္ စည္း႐ံုးေရး၊ ညီၫႊတ္ေသာ ျပည္သူလူထုအင္အားျဖင့္ ဘံုရန္သူကို ဦးတည္ဆန္႔က်င္ၿပီး မိမိ(ျပည္သူလူထု)၏ ႏိုင္ငံေရး ရည္မွန္း ခ်က္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေရး ျဖစ္ပါသည္၊ ဤသည္မွာ မိမိကိုယ္စားျပဳရာ လူမ်ဳိး၊ လူတန္းစား လူ႔အလႊာမ်ား လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူတရပ္လံုး လြတ္ေျမာက္ေရးႏွင့္ ေပါင္းစပ္ ေဆာင္ရြက္ရသည့္ ႏိုင္ငံေရး၀ိဇၨာပညာႏွင့္ အေျမာ္အျမင္လည္း ျဖစ္ပါသည္။

သို႔ရာတြင္ ျပည္သူတရပ္လံုး ညီၫႊတ္စြာ တိုက္ပြဲ၀င္လာေအာင္ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပ တာ၀န္ ယူထားၾကေသာ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားကိုယ္တိုင္ မတည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါ၊ လက္၀ဲ၊ လက္ယာ၊ လူမ်ဳိးေရး စသည့္ ဂိုဏ္း အာဃာတမ်ားျဖင့္ က်ဲကြဲေနခဲ့ပါသည္။ က်ဲကြဲေသာ ေခါင္းေဆာင္မႈက ျပည္သူလုထုႀကီးအား တစည္းတလံုးတည္းျဖစ္ေအာင္ မစုစည္းႏိုင္သည္မွာ လည္း မဆန္းပါ၊ ျပည္သူလူထုႀကီး ကိုယ္တိုင္ကလည္း သူတို႔၏ ဘ၀ႏွင့္အသက္ကို ပံုအပ္ကာ တေယာက္တေပါက္ ေခါင္းေဆာင္မႈေနာက္သို႔ ယံုၾကည္စိတ္ခ်စြာ မလိုက္လိုၾကသည္မွာလည္း သဘာ၀က်ပါသည္။

ေခါင္းေဆာင္မႈ (ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား)ကသာ စုစည္းညီၫႊတ္လွ်င္ လူထုႀကီးသည္ ထုိ ေခါင္း ေဆာင္မႈမ်ဳိးေနာက္သုိ႔ ယံုၾကည္စိတ္ခ်စြာ လုိက္ပါစၿမဲျဖစ္ပါသည္။ နယ္ခ်ဲ႕၊ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရး တုိက္ပြဲကာလမ်ားအတြင္း ေပၚထြန္းခဲ့ေသာ‘ဗမာ့ထြက္ရပ္ဂိုဏ္း’ႏွင့္ ‘ဖဆပလ’ အမ်ဳိးသားညီၫႊတ္ေရး တပ္ေပါင္းစုတို႔သည္ ထင္ရွားေသာ သာဓကျဖစ္ပါသည္။ ႏိုင္ငံ ေရးပါတီမ်ား၏ စုစည္းညီၫႊတ္ေသာဦးေဆာင္မႈေအာက္တြင္ ျပည္သူတရပ္လံုးတညီတၫႊတ္တည္း လုိက္ပါခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္လည္း အမ်ဳိးသားလြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ ေအာင္ျမင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

အဆိုပါတပ္ေပါင္းစုႀကီး ႏွစ္ခုမွာပင္ ကိုယ္စီထူးျခားခ်က္မ်ား ရွိေနသည္။ ‘ဗမာ့ထြက္ရပ္ ဂိုဏ္း’က လက္၀ဲ၊ လက္ယာ ညီၫႊတ္ေရးျဖစ္ၿပီး ‘ဖဆပလ’က လက္၀ဲအေျခခံ ညီၫႊတ္ေရး ျဖစ္သည္၊ အေျခအေနအရ မည္သည့္သဏၭာန္ေဆာင္ေသာ ညီၫႊတ္ေရးမ်ဳိးကို ေျပာင္းလဲတည္ ေဆာက္ ရသည္ျဖစ္ေစ၊ အႀကီးမားဆံုးေသာ ျပည္သူလူထုႀကီး၏ အက်ယ္ျပန္႔ဆံုးေသာ အက်ဳိး စီးပြားေပၚမွာသာ အေျခခံႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္ ျပည္သူတရပ္လံုး၏ တညီတၫႊတ္တည္း ေထာက္ခံ ပါ၀င္မႈကို ရမည္သာျဖစ္ပါသည္။

သို႕ရာတြင္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးေနာက္ပိုင္း ေပၚထြန္းခဲ့ေသာ လူမ်ဳိး လူတန္းစား ကိုယ္စားျပဳ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ားအၾကား ညီၫႊတ္ေရးမတည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ၾက။ ထို႔ေၾကာင့္ သဘာ၀က်စြာပင္ အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူတရပ္လံုးကိုလည္း တစည္းတလံုးတည္းျဖစ္ေအာင္ စုစည္းႏိုင္ စြမ္း မရွိခဲ့ၾကေပ။ လူမ်ဳိးလကၡဏာေဆာင္ေသာ တပ္ေပါင္းစု၊ လူတန္းစားလကၡဏာေဆာင္ေသာ တပ္ေပါင္းစု၊ လက္ယာ၊ လက္၀ဲစသျဖင့္သာ က်ဲကြဲေနခဲ့ၾကသည္။ အက်ဳိးဆက္အားျဖင့္ ‘ဘံုရန္သူ’ အခိုင္အမာရွိေနပါလ်က္ႏွင့္ ‘ဘံုလုပ္ငန္းစဥ္’ကို မခ်မွတ္ မက်င့္သံုးႏိုင္ခဲ့ၾကေပ။ တူတာတြဲလုပ္၊ မတူ တာ ခြဲလုပ္ အဆင့္က မတက္ႏိုင္ခဲ့ၾကေပ။

စစ္ေအးေခတ္ျဖစ္ေန၍လည္း ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုမ်ားအတြင္း လက္၀ဲ လက္ယာကြဲျပားမႈ သည္ နက္႐ႈိင္းစြာ သဲသန္ျပင္းထန္ခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အားလံုး (လက္၀ဲ လက္ယာ) လက္ခံႏိုင္ ေသာ ဘံုလုပ္ငန္းစဥ္ ခ်မွတ္ေဆာင္ရြက္ ေရးကို ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ား မေက်ာ္နင္းႏုိင္ခဲ့ၾက။

ဤနည္းျဖင့္ ျပည္တြင္းအေၾကာင္းအခ်က္ (ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၏ ကိုယ္ပိုင္အတြင္းေၾကာင္း) ႏွင့္ ျပည္ပ အေၾကာင္းအခ်က္ (စစ္ေအးေခတ္ကုန္ဆံုးျခင္း)တို႔ေပါင္းဆံုကာ ေတာ္လွန္ေရး ဒီေရ လည္း အနိမ့္ဆံုးအဆင့္သို႔ ထိုးက် သြားခဲ့ရသည္။

ျပည္တြင္းစစ္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းလာေသာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို မလိုလား ေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ျပသကာ မဆလတပါတီအစိုးရအား ျဖဳတ္ခ်လိုက္ၾကသည္၊ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီ စနစ္ျဖင့္ အစားထိုးတည္ေဆာက္ရန္ ၾကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသည္။ ထုိလူထုတိုက္ပြဲႀကီးအတြင္းမွ ႏိုင္ငံေရး ပါတီမ်ား အမ်ားအျပား ေပၚထြက္လာခဲ့ၾကသည္၊ သို႔ေသာ္ ယေန႔တိုင္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေရးအင္အားစု (လက္၀ဲ လက္ယာ လူမ်ဳိးကို္ယ္စားျပဳ၊ လူထုလူတန္းစားကိုယ္စားျပဳ)မ်ားအၾကား တစည္းတလံုး တည္း ညီၫႊတ္မႈကို မတည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကေသၚ။ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုမ်ားအတြင္းရွိ ထုိအားနည္း ခ်က္သည္ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ားအေပၚ ျပည္သူလူထု၏ယံုၾကည္မႈ ေလ်ာ့ပါးေစ႐ံုမွ်မက စစ္အုပ္စု ၏ အလိုက်လည္း ျဖစ္ေစေပသည္။

ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားအၾကား (လူမ်ဳိး၊ လူတန္းစား၊ လူ႔အလႊာ ကိုယ္စားျပဳမႈ) ကြဲျပားမႈ၊ လက္၀ဲ လက္ယာ ကြဲျပားမႈမ်ား ရွိေနသည့္တိုင္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဖယ္ရွားေရး၊ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီစနစ္ တည္ေဆာက္ေရး၊ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲၿပီး ျပည္တြင္း ျပည္ပႏိုင္ငံေရးအေျခအေနမ်ဳိးရွိေနခ်ိန္တြင္ စစ္ အာဏာရွင္စနစ္ဆန္႔က်င္ေရး အင္အားစုမွန္သမွ် အခြင့္အခါေကာင္းကိို အမိအရ ဆုပ္ကိုင္ကာ ‘ဘံု လုပ္ငန္းစဥ္’ တရပ္ ညွိႏႈိင္းတုိင္းပင္ခ်မွတ္ၾကရန္ အေရးႀကီးပါသည္။

စစ္အုပ္စု အလိုေတာ္ရိမ်ားမွလႊဲ၍ အားလံုးလက္ခံႏုိင္ေသာ ‘ဘံုလုပ္ငန္းစဥ္’ တရပ္ကသာ ျပည္သူတရပ္လံုး ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ားအေပၚ ယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈ အားေကာင္းလာေစႏိုင္ပါသည္။ ျပည္သူလူထုႀကီး (လူမ်ဳိး၊ လူတန္း စား၊ လူ႔အလႊာမွန္သမွ်)အား စုစည္းညီၫႊတ္လာေစမည္ ျဖစ္ပါ သည္။ ျပည္သူတရပ္လံုး၏ ဆႏၵအက်ဳိးစီးပြားကို အမွန္တကယ္ ကိုယ္စားျပဳရာက်ပါမည္။ စစ္ အာဏာရွင္စနစ္ကို ဖယ္ရွားၿပီး ပါတီစံုဒီမိုကေရစီႏွင့္ အစားထိုးတည္ေဆာက္ေရးစသည့္ ႏိုင္ငံေရး ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။

လက္၀ဲ လက္ယာ စုစည္းညီၫႊတ္ေသာ ဘံုလုပ္ငန္းစဥ္ခ်မွတ္ႏိုင္ေရးအတြက္ အဓိက အက် ဆံုး လိုအပ္ခ်က္မွာ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား (၀ဲ ယာ) အတြင္းရွိ အယူ၀ါဒေရး လူမ်ဳိးေရး ဂိုဏ္းဂဏမ်ား ကို ဖယ္ရွားေက်ာ္နင္းရန္ျဖစ္သည္။ အတိတ္၏ ကိုယ္စီခံစားခ်က္မ်ားထက္ ပစၥဳပၸန္ျပည္သူ လူထု ဘ၀ လြတ္ေျမာက္ေရးကို အေလးထားရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ျပည္တြင္း ျပည္သူလူထုႀကီး၏ အစြမ္းအစ ကိို အဓိကထား ယံုၾကည္အားကိုးေရး ျဖစ္ပါသည္။

ယေန႔ဆင္ႏႊဲေနရေသာ ဘံုရန္သူ စစ္အစိုးရဆန္႔က်င္ေရးတိုက္ပြဲတြင္ လက္၀ဲ လက္ယာ စုစည္းညီၫႊတ္ေသာ ‘ဘံုလုပ္ငန္းစဥ္’ ခ်မွတ္ႏိုင္ေရးသည္ ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုအသီးသီး၏ ဉာဏ္ အေျမာ္အျမင္ႏွင့္ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ စိတ္ဓာတ္ အတိမ္အနက္ကို တိုင္းထြာေသာ ကိုက္တံ တေခ်ာင္း လည္းျဖစ္သည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆမိပါသည္။ ။