Thitsar: ေခတ္ကာလ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး

သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း

“သတိမမူ ဂူမျမင္”ဟူေသာ စကားကဲ့သုိ႔ ေလာကလူတို႔သည္ အျခားအျခားေသာ ကိစၥႀကီးငယ္တို႔ကုိ၊ ဂ႐ုတစုိက္လံု႔လျပဳ လ်က္ ရွိၾကေသာ္လည္းထိုထိုသုိ႔ေသာ္ ကိစၥအေပါင္းတို႔ထက္ အေရးႀကီး၍ ယခုလည္းမိမိတို႔အားျပဳျပင္လ်က္ ေနာင္လာ ေနာင္သား အဓြန္႔ရွည္စြာေသာ သားေျမးျမစ္ အစဥ္အဆက္ တို႔၏ ေကာင္းက်ဳိးမေကာင္းက်ဳိးတို႔ကို ျပဳျပင္တတ္သည့္အျပင္ “ ကမၻာေက် ေသာ္လည္း ဥဒါန္းမေက်” ဟူေသာ စကားကဲ့သို႔ ေနာင္ေသာရာဇ၀င္မွတ္တမ္း အရပ္ရပ္တုိ႔တြင္ ယခုကာလ လူ ျဖစ္ရေသာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဓာတ္ပံုႀကီးသဖြယ္ အထိမ္းအမွတ္တခု အျဖစ္ ကမၻာအရွည္ ေတြ႔ ျမင္ႏုိင္ၾကရန္၊ က်န္ရစ္မည္ျဖစ္ေသာ

ေတြ႔ ျမင္ႏုိင္ၾကရန္၊ က်န္ရစ္မည္ျဖစ္ေသာ ေခတ္ႀကီး၏အေၾကာင္းကိုမူကား ေကာင္းစြာဂ႐ုမစိုက္ႏုိင္ အမႈမဲ့အမွတ္ျဖင့္ ေနၾကေလသည္၊ သို႔ေသာ္ ထုိထိုေသာကိစၥႀကီးငယ္တုိ႔က ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား ႀကီးမား ခိုင္ခန္႔ေသာ အက်ဳိးကုိေပးႏုိင္စြမ္းမည္မဟုတ္။ ခဏေခတၱတဒဂၤမွ်ေသာ မ်က္ေမွာက္အက်ဳိး ကေလးကို ေပးတပ္ေခ်သည္။ “ေခတ္ႀကီး”က မွသာလွ်င္ ကမၻာအရွည္တည္တံ့ ခိုင္ၿမဲေသာ အက်ဳိးထူး အက်ဳိးျမတ္တို႔ကို ေပးစြမ္းႏုိင္သျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ ေခတ္ကာလႀကီးကုိ အထိမ္းအမွတ္ မရွိ အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ တက္မကိုင္ကင္းေသာေလွ သေဘၤာကဲ့သို႔ ေရာက္္လုိရာေရာက္ ေမ်ာလုိရာေမ်ာ မထားပဲ အရပ္ရပ္္ေသာကိစၥတို႔ထက္ အေလးေပးဂ႐ုမူထုိက္ေပသည္။

“ေခတ္” ဟူေသာ စကားသည္ ပညက္သမုတ္အပ္ေသာ အေခၚ ေ၀ါဟာရအတုိင္းပင္ ကမၻာအရွည္တည္တံ့ေသာအရာမ်ဳိးမဟုတ္၊ ေခ်ာင္းမျမစ္ေရသည္ တေနရာတြြင္ရပ္တန္႔မေနပဲအစဥ္ သျဖင့္ စီးေလွ်ာေရြ႕ရွားေနဘိသကဲ့သုိ႔၎၊ အခ်ိန္နာရီသည္ အစဥ္ေျပာင္းလဲေနဘိသကဲ့သို႔၎၊ ႏွစ္ သည္ ႏွစ္သုိ႔ကူးေျပာင္းသကဲ့သို႔၎၊ အစဥ္သျဖင့္ ေရြ႕ရွားေျပာင္းႂကြေနေသာ အရာျဖစ္ေပသည္၊ လြန္ခဲ့ၿပီးေသာ အတိတ္ကေခတ္မ်ားသည္ လြန္ခဲ့ေပၿပီး။ ယခုလည္း ပစၥဳပၸန္ေခတ္ႀကီး က်ေရာက္ လ်က္ရွိသည္။ ေနာင္အခါလည္း အနာဂတ္ေခတ္မ်ားလာေရာက္ဦး မည္ျဖစ္၍ ကမၻာတည္သမွ် ကာလပတ္လံုး တေခတ္မွတေခတ္သည္ ေျပာင္းလဲလ်က္ရွိေခ် မည္။

သို႔ေသာ္ ကိုယ့္ေခတ္ကိုယ္သာဆိုင္သည္ဟု မွတ္ရသည္။ အခ်ဳိ႕တို႔မွာ မိမိတို႔ေခတ္ႀကီး တခုလံုးကို မေကာင္းခ်လ်က္ေရွးလြန္ေလၿပီးေသာ ေခတ္ဟူသမွ်တို႔ကို အေကာင္းခ်ည္းသာ ထား လ်က္ ယခုကာလေရွးကလို ေနရာမက်ေပါင္ကြယ္။ ေရွးကေခတ္မ်ားသာ ေအာက္ေမ့ တမ္းတ ညည္းတြားကာ ေနတတ္ၾကေပသည္။ ထိုသူတို႔မွာ ယခုေခတ္ကာလႀကီး၏ ေကာင္းေသာအခ်က္ အလက္တို႔ကို သတိမူၾကေသာသူမ်ား မဟုတ္ၾကေပ။ ေတာင္းတိုင္းေကာင္းသည္ဟု ထင္မွတ္ၾက သူမ်ားျဖစ္ၾကေပသည္။

အခ်ဳိ႕တို႔မွာကား မိမိတို႔ေခတ္ကာလ ေမာ္ေတာ္ကားကေလး စီးရသည္ကိုပင္၊ ေရွးက ထက္ အလြန္အက်ဴးေကာင္းလွေပသည္ ထင္မွတ္လ်က္၊ မိမိတုုိ႔ဆင္းသက္ခဲ့ၾကေသာ ဘုိးဘြား မိဘ လက္ထက္ကို အထင္အျမင္ေသးသိမ္လ်က္ရွိတတ္ၾကေလသည္။ ထိုသူတို႔ကား မျမင္ဘူး မူးျမစ္ ထင္ ဆိုသကဲ့သို႔သာ ျဖစ္ေခ်သည္။ မိမိတို႔ေမာ္ေတာ္ကားစီးရေသာ ေခတ္မွသာလွ်င္ လူျဖစ္္က်ဳိးနပ္ သည္ဟု ထင္ေနၾကေသာသူမ်ားအား အေမာင္တို႔ေရွးေခတ္မ်ားမွာ အေမာင္တို႔လုိ ေမာ္ေတာ္ကား စီးရျခင္း၊ မီးရထားစီးရျခင္းမ်ားကားမရွိ ဟုတ္မွာပါ၏။ သို႔ေသာ္အေမာင္တို႔ ေခတ္တြင္ အေနာ္ရထာ မင္းေစာ၊ ဟံသာ၀တီဆင္ျဖဴရွင္မ်ားရွင္၊ အေလာင္းမင္းတရား၊ ဗႏၶဳလတို႔ကဲ့သို႔ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ ဘုန္းအား႐ုန္းအားႏွလံုးအားျဖင့္ သံုးပါးဗလျပည့္စံုလင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ထူးပုဂၢိဳလ္ျမတ္မ်ား ရွိပါ၏ေလာ၊ အစြမ္းအစမွ် ထင္ပါ၏ေလာဟု ေမးျမန္းပါကမရွိေၾကာင္း ၀န္ခံလ်က္ငါတို႔ေခတ္မွသာ ေခတ္မဟုတ္ ပါတကားဟု ေတြးေတာမိၾကေပလိမ့္မည္။

သို႔ေသာ္ဤအရာမ်ားကား အေၾကာင္းအားေလ်ာ္ျပဆိုလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ စင္စစ္ သူ႔ေခတ္ေကာင္းသည္၊ ငါ့ေခတ္ေကာင္းသည္ဟု ျငင္းခုန္မာန္တက္၍ ေနရန္မလို။ အထက္က ျပဆို ခဲ့သည့္အတုိင္း ကိုယ့္ေခတ္ကိုယ္ႏွင့္သာ ဆိုင္သည္ဟု အမွတ္ထားကာ မိမိတို႔ေခတ္ကို မိမိတို႔ လံုျခံဳေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကရန္ ျဖစ္ေပသည္။ ေရွးေခတ္မ်ားကို အျပစ္အနာရွာ၍ ကဲ့ရဲ႕႐ႈတ္ခ် ေျပာရန္မလို၊ ထိုေခတ္မ်ားမွာ ေကာင္းလွ်င္ေကာင္းသည့္အေလ်ာက္ ဆိုးလ်င္ဆိုးသည့္အေလ်ာက္၊ ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းရွိသျဖင့္ ဤေခတ္တြင္ဆိုးရေလသည္။ ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းရွိသျဖင့္ ဤ ေခတ္တြင္ေကာင္းရေပသည္ဟု အက်ဳိးႏွင့္အေၾကာင္း တိုင္းထြာဆင္ျခင္၍ ေရွးေခတ္မ်ားကို အတု ယူနည္းခိုးလ်က္ မိမိတုိ႔ဆရာအျဖစ္ထားသင့္ေပသည္။

ေခတ္ကာလ၏ အေကာင္းအဆိုးမွာ လူတို႔၏လက္တြင္းတြင္ျဖစ္ေပသည္။ အိုးထိန္သည္ ၏လက္တြင္း ရွိရြံ႕ေစးကဲ့သို႔ ေခတ္ကာလမွာမူ၊ လူတို႔၏ျပဳျပင္ရာျဖစ္ေပသည္။ လူအေပါင္းတို႔ လံု႔လ၊ ၀ိရိယ၊ ဉာဏ္ပညာ အေမွ်ာ္အျမင္ဉာဏ္ႏွင့္ ေသးေကြးေသာအခါမ်ား၌ ေခတ္ညံ့ေခတ္ဆိုးမ်ား ျဖစ္ တတ္ေပသည္။ လူတို႔ လံု႔လ၊ ၀ိရိယ၊ ဉာဏ္ပညာ ႀကီးမားခုိင္ခံေသာအခါမ်ားတြင္ ေရႊမိုးေငြမိုး ေစြ ၿဖိဳးရြာသြန္း အတိုင္းထက္္အလြန္ ေကာင္းျမတ္ေသာ ေခတ္ႀကီးမ်ား ျဖစ္လာရေၾကာင္းကို ေရွး ေဟာင္းရာဇ၀င္ အစဥ္အလာမ်ား၌ ထင္ရွားေတြ႔ျမင္ၾကရေပသည္။ ယခုေခတ္တြင္ပင္လည္း၊ တုိင္း ႀကီးျပည္ႀကီး အသီးသီးတို႔တြင္ မ်က္ျမင္ဒိဠျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေခတ္ဆိုးႏွင့္ေခတ္ကို အျပစ္ မဆိုသာ၊ ထုိေခတ္တြင္ရွိေသာ လူတို႔ကိုသာ အျပစ္ဆိုစရာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ငါတို႔ေခတ္အတြက္ ငါတို႔တာ၀န္ႀကီးေပတကားဟု မ်ားမ်ားႀကီး ႏွလံုးသြင္း အပ္ေပသည္။

ကၽြႏု္ပ္တို႔ျမန္မာျပည္ လက္ရွိေခတ္ကာလႀကီးကို ေတြးေတာၾကံဆ ေရွ႕ေနာက္တုိင္းထြာ လိုက္ေသာ္ မ်ားစြာအေရးႀကီးေနေသာ အခါကာလႀကီးႏွင့္ ၾကံဳႀကိဳက္လ်က္ သတိမူမိသူတို႔ စိုးရိမ္ ေၾကာင့္က်ဘြယ္ရာျဖစ္၍ ေနေပသည္။ ယခုအခါ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔မွာ လြန္ခဲ့ေသာေခတ္ကကဲ့သို႔ ျဖစ္သမွ်ႏွင့္ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္းမရွိ၊ ေရွ႕သို႔တိုးတက္လိုေသာစိတ္၊ ေကာင္းႏိုးရာရာတို႔ကို တက္ လွမ္းဆြတ္ခူး အသံုးျပဳလိုေသာဆႏၵျဖင့္ ကာယစိတၱႏွစ္ဠနလံုး၌၊ မၿငိမ္သက္ပဲ၊ လႈပ္လႈပ္ရြရြေျပာင္း ေရြ႕ေနေသာ ၾကားေခတ္ႀကီးႏွင့္ ၾကံဳႀကိဳက္လ်က္ ရွိရေပသည္။ ယခုအေျခအေနကိုေထာက္ဆ ေသာ္ အိုးထိန္းစက္ေပၚတြင္ တင္ထားေသာ ရြြံ႕ေစးကဲ့သို႔ျဖစ္ေနေပသည္။ ပံုပန္းသဏၭာန္ က်က်နန မရွိေသး၊ အုိးထိန္းဆရာႀကီးလက္က ညံ့လ်င္ညံ့သည့္အေလ်ာက္၊ ေကာင္းလ်င္ေကာင္းသည့္ အ ေလ်ာက္ ျဖစ္ရေခ်သည္။ သို႔အတြက္ အိုးထိန္းႏွင့္တူေသာ ယခုေခတ္ရွိလူမ်ားက ခ်ဳိ႕ယြင္းပ်က္ျပယ္ ျခင္းမရွိပဲ၊ ခုိင္ခန္႔လွပေသာ အိုးသစ္အိုးေကာင္းမ်ား ျဖစ္လာရန္ အထူးသျဖင့္ ၫႊန္ျပအားစိုက္ သတိ၀ိရိယႀကီးရမည့္ အခါႀကီး ျဖစ္ေပသည္။

လူကို အစုိးရသည္မွာ စိတ္ပင္ျဖစ္၏။ စိတ္ကုိ အစုိးရသည္မွာ ပညာပင္ျဖစ္သည္။ ပညာကို အစုိးရသည္မွာ ဗဟုသုတအတတ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ဗဟုသုတ အၾကားအျမင္ အတတ္ပညာကိုမူကား က်မ္းဂန္စာေပက အခ်ဳပ္ျဖစ္၏။ က်မ္းဂန္စာေပသည္ အခ်ဳပ္ျဖစ္၍ ေခတ္ကိုေသာ္၎၊ လူကိုေသာ္ ၎၊ ခ်ဳပ္ျခယ္လ်က္ ေကာင္းက်ဳိးမေကာင္းက်ဳိးကို ေပးႏိုင္သည္မွာ ရာဇ၀င္တြင္ သက္ေသသာဓက အထင္အရွားျဖစ္ေပသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အင္း၀အဆက္ ေနာက္ဆံုး၌ နိမိတ္မဂၤလာမရွိေသာ စာႏုစာညံ့မ်ား ထြန္းကားလြန္းသျဖင့္ အင္း၀ဘုရင္ တလုိင္းတို႔လက္သို႔ပါကာ၊ ျမန္မာတျပည္လံုး ထံုးထံုးညက္ညက္ ေၾကၾကရျခင္း။ ျပင္သစ္ျပည္တြင္ “႐ူစူးေဗာ္လထိုင္ယာ” တို႔၏စာေပမ်ား လံႈံႈ႕ ေဆာ္ခ်က္ျဖင့္ ျပင္သစ္ျပည္အေရးေတာ္ပံုႀကီးျဖစ္၍ ျပင္သစ္နန္းဆက္ ျပတ္ဆဲရျခင္း။ ယခုေခတ္ ကာလ “ကားလ္မာစ္” ေခၚပုဂၢိဳလ္ႀကီး၏ ေရးသားခ်က္တို႔ျဖင့္ ႐ုရွားျပည္ႀကီး ဂၽြမ္းထိုးေမွာက္ခံရျခင္း။ ဤသို႔စသျဖင့္ စာေပ၏အင္အားသည္ မည္ မွ်ႀကီးမားေၾကာင္းကို ေတြ႔ရေပသည္။

သို႔အတြက္ ေခတ္ကာလေျပာင္းလဲေရးမ်ားတြင္ စာေပမ်ားကို အထူးေစာင့္ေရွာက္သင့္ ေပသည္။ တည္ၿငိမ္ေသာအခါမ်ား၌ အေရးမႀကီးလႈန္႔လႈန္႔၀ါ၀ါ မၿငိမ္မသက္ႏွင့္လူတို႔သည္ ဤအရာ ေကာင္းႏုိးႏုိး၊ ထိုအရာေကာင္းႏိုးႏုိးျဖင့္ ေတြ႔သမွ်ျမင္သမွ်တုိ႔ကို လက္လွမ္းဘမ္းဆုတ္ေနသည့္ အခါႀကီးတြင္ မသင့္မေလ်ာ္ေသာစာေပမ်ားကို ကိုင္တြယ္မိမည္ကို စုိးရိမ္ရေပသည္၊ သို႔အတြက္ ထိုသို႔ေသာစာေပမ်ားကို အုပ္စုိးပေပ်ာက္ မျပဴမထြက္၀ံ့ေအာင္ လူကိုအက်ဳိးျဖစ္ ထြန္းေစမည့္ စာ ႀကီးေပႀကီးေကာင္းမြန္သန္႔ပ်ံ႕ေသာ အတတ္ပညာမ်ားကို အထူးဂ႐ုျပဳ၍ စာေပ၀န္ထမ္းႀကီးအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ၾကပါမွ သင့္ေလ်ာ္ေလွ်ာက္ပတ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း။ ။

စာေရးသူ - သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း

ရည္ၫႊန္း။ ။ မာ့က္စ္၀ါဒႏွင့္ တို႔ဗမာ (စာမ်က္ႏွာ ၂၄ မွ ၂၉ အထိ)

မွတ္ခ်က္။ ။ ဤေဆာင္းပါးပါအခ်က္မ်ား၊ စာလံုးေပါင္းမ်ားမွာ စာေရးသူ ဆရာႀကီး သခင္ ကုိယ္ေတာ္္မႈိင္း၏ မူရင္း အခ်က္အလက္ႏွင့္ စာလံုးေပါင္းမ်ားအတိုင္း ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေလးစားစြာ တင္ျပအပ္ပါသည္။