Thitsar: ‘လူထုက အဆင္သင့္မျဖစ္ေသး’ လို႔ေျပာတာရဲ႕အဓိပၸာယ္

ရဲေဘာ္ၫိဳဇင္

(၁) ဗကပ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူက သူ႔ထုတ္ျပန္ခ်က္မွာ ‘လူထုက အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးဘူးဆိုတာ ကိုလည္း သတိျပဳမိပါတယ္’ လို႔ ဆိုထားတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ အခုလို အခိုင္အမာယတိျပတ္ ေျပာခဲ့ ပါသလဲ။ အေၾကာင္းအခ်က္ (၂) ခုေၾကာင့္ ေျပာတာပါ။

နံပါတ္ (၁) အခ်က္က ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀န္းက ဗမာျပည္အေရးမွာ၀င္ၿပီး ၾသဇာနဲ႔ ရွင္းေပး လာမွာပဲလို႔ထင္တဲ့ ထင္ေယာင္မွားမႈကို ရွင္းမပစ္ႏိုင္ေသးလို႔ ျဖစ္တယ္။ နံပါတ္ (၂) အခ်က္က ျပတ္သားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအေတြးအေခၚ မရွိေသးလို႔ ျဖစ္တယ္။

(၂) လူထုက သူ႔အလိုလို ထင္ေယာင္မွားမႈျဖစ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္တြင္ းျပည္ပ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြရဲ႕ ‘ေလာ္ဘီလမ္းစဥ္’ (Lobby Line) ကေန ကူးစက္လာတာပါ။

‘ေလာ္ဘီလမ္းစဥ္’ကလည္း ‘၉ ေလးလံုးၾကံဆခ်က္’ ေလ်ာေမြးျဖစ္ၿပီးကတည္းက အားေကာင္း ေမာင္းသန္ ေပၚလာတာပဲ။ ‘၉ ေလးလံုးၾကံဆခ်က္’ ရဲ႕ေဇာင္းေပးမႈဟာ မွန္ကန္ပါတယ္။ ျပည္တြင္း လုပ္ငန္းကို ေဇာင္းေပးပါတယ္။ ျပည္တြင္းလူထုကို စည္း႐ံုးေရးပစ္မွတ္ထားပါတယ္။ သူ႔အားနည္း ခ်က္က ျပင္ဆင္ခ်ိန္ မလံုေလာက္တာနဲ႔ အင္အားစုေဆာင္းမႈကို ေျမေအာက္နည္းနဲ႔ စိတ္ရွည္ လက္ရွည္မလုပ္ဘဲ တိုက္စည္တိုက္ေမာင္းႏွက္ၿပီး ရက္ခ်ိန္းေပးတဲ့ ေျပာင္လုပ္နည္း လုပ္ခဲ့လို႔ပါ။

ျပည္တြင္းေဇာင္းေပးတာ မေအာင္ျမင္ေတာ့ ျပည္ပေဇာင္းေပးတဲ့ အလုပ္ကို အဓိက လုပ္လာၾကေတာ့တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ‘ေလာ္ဘီလုပ္ငန္း’ က လမ္းစဥ္တရပ္လို ျဖစ္လာတာပဲ။ ေလာ္ဘ ီရဲ႕ ပစ္မွတ္က ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္က အစိုးရေတြနဲ႔ လူထုကို စည္း႐ံုးတာ ျဖစ္ေနတယ္။ ျပည္ပ ၿမိဳ႕ေတာ္ေတြမွာ ဆႏၵျပတာေတြ လုပ္လာတယ္။ ဆႏၵျပတာ ေကာင္းပါတယ္။ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရးတန္ဖိုး ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပည္တြင္းလူထုကိုေတာ့ လံႈ႔ေဆာ္ႏိုင္တဲ့တန္ဖိုးနဲ႔ စည္း႐ံုးႏိုင္တဲ့တန္ဖိုးေတာ့ မရွိသေလာက္ျဖစ္တယ္။ လူထုထဲမွာ “သူတို႔ကေတာ့ ဟိုေရာက္ေနတာကိုး လုပ္ႏိုင္ေပတာေပါ့” ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးကိုပဲ ျဖစ္ေပၚေစတယ္။

အဲဒီလုိနဲ႔ ဆႏၵျပရတဲ့ ႏိုင္ငံေတြရဲ႕အ၀န္းအ၀ိုင္းက ၾကာေလက်ယ္ေလ ျဖစ္လာတာပဲ။ ဒီလို ျဖစ္တာလည္း မဆန္းဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀န္းကို ဗမာျပည္အေရး မွာ ၾသဇာသံုးၿပီး ပါ၀င္ေျဖရွင္းေပးေစခ်င္တာကိုး။ အေမရိကန္၊ ၿဗိတိန္ကို ေလာ္ဘီလုပ္ရတာ ကေတာ့ လြယ္တယ္။ သူတို႔က ေလာ္ဘီမလုပ္လည္း ‘၂၁ ရာစုကို အေမရိကန္ရာစု’ (တကယ္က အဂၤလိုဆက္ဇြန္ (Anglo-Saxon) လူျဖဴေတြရဲ႕ရာစု) ျဖစ္ခ်င္ေနတာမို႔ ဗမာျပည္အေရးမွာ ၀င္စြက္ခ်င္ ေနတာပဲ။ ၀င္႐ိုးတခုတည္းရွိတဲ့ ကမၻာ့အစီအစဥ္သစ္ New World Order ကို ထူေထာင္ ခ်င္ေနတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ အေမရိကန္၊ ၿဗိတိန္တို႔က ၾသဇာေပးခ်င္တာက ဗမာတျပည္တည္း မဟုတ္ ဘူး။ ကမၻာေပၚက ႏိုင္ငံတိုင္း၊ တိုင္းျပည္တိုင္းကို ၾသဇာေပးခ်င္တာ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ကာ ကလန္ကဆန္လုပ္ခ်င္သူက မ်ားတယ္။ အီရတ္စစ္ပြဲမွာ ျဖစ္ခဲ့တာကိုၾကည့္ရင္ ရွင္းပါတယ္။

UNSC မွာ တ႐ုတ္၊ ႐ုရွား ဗီတိုထိတာဟာလည္း အဲဒါပါပဲ။ လြန္ပြဲကိစၥက အခရာပါပဲ။ ဗမာျပည္အေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ႏိုင္ငံတကာ့အသိုင္းအ၀န္းဆိုတာ ကုလသမဂၢလံုðခံေရးေကာင္စီ UNSC နဲ႔ ASEAN အေရွ႔ေတာင္အာရွ အဖြဲ႔ေလာက္ပဲ ရွိတာပါ။ ASEAN ဆိုတာကလည္း အင္အား ႀကီးေတြရဲ႕အဖြဲ႔ မဟုတ္ဘူး။ စဖြဲ႔တုန္းက ရည္ရြယ္တာကတမ်ိဳး အခုေတာ့တမ်ိဳး ျဖစ္ေနတာပါ။ UNSC ပဲ အဓိကက်တာပါ။ UNSC မွာ ပင္တိုင္ပါေနမွာက ႀကီး (၅) ႀကီးပါ။ အဲဒီႀကီး (၅) ႀကီးက လည္း ကုလသမဂၢစဖြဲ႔တုန္းကသာ (ဂ်ာမဏီ၊ ဂ်ပန္၊ အီတလီကိုႏွိမ္ဖို႔) ညီၫြတ္ခဲ့ၾကတာပဲ။ ၁၉၄၅ ခုက ေရးထားတဲ့ ကုလသမဂၢပဋိညာဥ္စာတမ္းကို ျပန္ဖတ္ၾကည့္ပါ။ အခုေခတ္မမီေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူ႔မွာမွ ျပင္ႏိုင္တဲ့အား မရွိဘူး။ ကမၻာႀကီးက ေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီ။ ဟိုတုနး္က ရန္သူက မိတ္ေဆြ ျဖစ္ေနၿပီ။ ဟိုတုန္းက မိတ္ေဆြက ရန္သူျဖစ္ေနၾကၿပီပဲ။ ဒါေပမဲ့ မျပင္ႏိုင္ဘူး။ ကမၻာ့စနစ္အသစ္ အတြက္ လြန္ပြဲျပတ္သြားမွပဲ ျပင္ႏိုင္ၾကမွာ ျဖစ္တယ္။ အခုအထိေတာ့ (လြန္ပြဲ) ျပတ္ဖို႔ မျမင္ပါဘူး။

ဗမာျပည္အေရးဟာ အင္အားႀကီးေတြရဲ႔ ဦးစားေပးအေရးလည္း မဟုတ္ေလေတာ့ အခု လိုပဲ အခါအခြင့္ေကာင္းရင္ ဗမာျပည္ကိစၥကို UNSC မွာအေမရိကန္က ေဖာ္ေပးလိုက္ တ႐ုတ္၊ ႐ုရွား က ဗီတိုနဲ႔ ပယ္ခ်လိုက္၊ အဲဒီလို သံသရာလည္ေနမွာပါ။ အေမရိကန္ရဲ႕ အခါအခြင့္ေကာင္းကလည္း ေပၚဖို႔ ေတာ္ေတာ္ေစာင့္ရမယ္ ထင္ပါတယ္။ UNSC ရဲ႕ အလွည့္က်အဖြဲ႔၀င္ ၁၀ ႏိုင္ငံက အၿမဲတမ္း (၂ ႏွစ္တခါ) ေျပာင္းေနတာပါ။

သန္းေရႊစစ္အုပ္စုကေတာ့ ခပ္တင္းတင္းပဲ။ RM လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ခ်ီတက္ေနပါ တယ္။ မိမိတို႔က ေစာင့္နိုင္ၾကပါ့မလား။ ေနာက္တခုေျပာရမွာက သန္းေရႊစစ္အုပ္စုအေပၚ ဘယ္ႏိုင္ငံက ၾသဇာရွိသလဲဆိုတာပါ။ ကၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ (အေတြ႔အñကံအရ) ရဲရဲပဲ ေျပာပါမယ္။ ဘယ္ ႏိုင္ငံမွ ၾသဇာမရွိပါဘူး။ ဗမာျပည္ရဲ႕ ျပည္သူလူထုကပဲ ၾသဇာရွိတာပါ။ ၁၉၆၀ က ဆိုရွယ္လစ္ စစ္အုပ္စုကို ၾသဇာေပးခဲ့တာ လူထုပဲ။ ၁၉၈၈ ကလည္း မဆလ စစ္အုပ္စုကို ၾသဇာေပးခဲ့တာ လူထုပါပဲ။ ေနာင္မွာလည္း ဘယ္စစ္အုပ္စုကိုမဆို ၾသဇာေပးႏိုင္မွာက လူထုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

(၃) ျပတ္သားတဲ့ႏိုင္ငံေရးအေတြးအေခၚေပၚေရးက မ်က္ေမွာက္ကာလရဲ႕ ေသာ့ခ်က္ျဖစ္တယ္။ ေျပာေရးဆိုခြင့္က ထြက္မေျပာဘဲ ေနခဲ့တာ အေတာ္ၾကာတယ္။ အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္အကဲ ခတ္ခ်င္လို႔ ႏႈတ္ဆိတ္ေနခဲ့တာပဲ။ အိုးကမပူ စေလာင္းကပူ ျမင္းကမလႈပ္ ခုံကလႈပ္ မလုပ္ခ်င္လို႔ပဲ။

အေစာႀကီးကတည္းက ဒီတခ်ီပြဲဟာ NLD ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးတိုက္ပြဲလို႔ ဗကပ က ေျပာထား ပါတယ္။ NLD(CEC) က ဘာလုပ္မလဲ ဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္ေနတာပါ။

နအဖ ကေတာ့ ျပတ္ပါတယ္။ ဗိုလ္သိန္းစိန္မိန္႔ခြန္းဟာ ‘အေျခခံဥပေဒ’ ကို မထိနဲ႔ ထိရင္ဖိႏွိပ္ပစ္မယ္လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္တာက အဓိက ျဖစ္တယ္။ ခ်စ္တီးေခါင္း သန္းရွာသလို ဥပေဒ တြင္းကေန ဘာလုပ္ကြက္ရွိေသးသလဲ ရွာေနလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ‘အေျခခံဥပေဒ’ ကို ဘယ္လို သေဘာထားတယ္ဆိုတာေလာက္ေတာ့ NLD ေခါင္းေဆာင္မႈက ေျပာသင့္ပါၿပီ။ ျပတ္သားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအေတြးအေခၚကို ေပးသင့္ပါၿပီ။ ေဒၚေအာင္ဆနး္စုၾကည္ လြတ္လာမွ သေဘာထား စုစည္း မယ္ဆိုရင္ သိပ္ေနာက္က်ပါလိမ့္မယ္။ ဆႏၵခံယူပြဲကို (ေန၀င္းနည္း ေန၀င္းဟန္နဲ႔) သန္းေရႊစစ္အုပ္စု က လုပ္ေတာ့မွာပါ။ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးမွာ ပင္မပါတီတိုင္းမွာ ပါဖူးတဲ့ အခုေတာ့ လစ္ဘရယ္၀ါဒီပါလို႔ ေျပာေနတဲ့ သခင္တင္ျမကေတာ့ ‘အေျခခံဥပေဒ’ အတည္ျဖစ္မွာပါလို႔ ေျပာေနတယ္။ သန္းေရႊက လည္း ေန၀င္းရခဲ့တဲ့ ေထာက္ခံခ်က္ရာႏႈန္း မရေတာင္မွ ရာခိုင္ႏႈန္းအေတာ္မ်ားမ်ားရဖို႔ ဖိအားေပး မယ့္ အေျခအေန ရွိပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ရန္ကုန္မွာပဲ ရွိတာပါ။ ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ သူ႔သေဘာထားရေအာင္ စုစည္းဖို႔ လိုပါတယ္။ ဥပေဒတြင္း နည္းလမ္းပဲ စဥ္းစားေနရင္ေတာ့ သူ႔သေဘာထားရဖို႔ မလြယ္ ပါဘူး။ ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ (ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔) စုစည္းဖို႔ ‘ဗကပ’ က ေျပာေနတာပါ။

အေျခခံဥပေဒ အတည္ျဖစ္သြားၿပီးမွ DASSK ကို လႊတ္ေပးလာရင္ ေရြးေကာက္ပြဲ (အသစ္) ၀င္လည္းအခက္၊ မ၀င္လည္းအခက္ ေတြ႔ပါလိမ့္မယ္။

ျပတ္သားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မႈကို NLD က ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ (စစ္အုပ္စု အေျခခံ ဥပေဒကို ေ၀ဖန္ၾက၊ ကန္႔ကြက္ၾက) ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ေလာက္ပဲ ထုတ္ျပန္ေပးႏိုင္ရင္ပဲ ရပါၿပီ။ ဟိုတုန္းက ထြက္ရပ္ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ေတြက “အဂၤလိပ္အခက္ ဗမာ့အခ်က္” ေဆာင္ပုဒ္ ထုတ္ေပး ခဲ့သလိုမ်ိဳး လုပ္ဖို႔ပါ။

(၄) နိဂံုးခ်ဳပ္။ မွန္ကန္တဲ့အေတြးအေခၚလမ္းစဥ္(ေဆာင္ပုဒ္)ရရင္ လူထုကို အဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ေရးလုပ္ဖို႔ လြယ္သြားပါၿပီ။ အခ်ိန္သိပ္မ်ားမ်ား မလိုပါဘူး။

“ေလာ္ဘီလမ္းစဥ္”ကေတာ့ ျပည္ပထြက္ၿပီးလုပ္မွရတဲ့ အလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ လူထုပါေအာင္ လုပ္တဲ့လမ္းစဥ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္တြင္းမွာ လံုး၀လုပ္မရပါဘူး။ ျပည္ပထြက္ၿပီး လုပ္ၾကတာ မ်ားလာရင္လည္း သန္းေရႊစစ္အုပ္စုနဲ႔ ေနာက္ပိုင္းေပၚလာမယ့္ စစ္အုပ္စုေတြကို ‘ျပည္တြင္းမွာ ထင္ရာစိုင္းခြင့္’ လိုင္စင္ထုတ္ေပးခဲ့သလိုပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။