Thitsar: (၇)ရက္ဇူလိုင္ရဲ့ သမိုင္းက႑

ဖိုးသံ(လူထု)

ရာစုႏွစ္၀က္နီးပါး စစ္အာဏာရွင္ အုပ္စိုးမႈေအာက္မွာ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသား ေတြအပါ ျပည္သူလူထုေတြဆႏၵျပလို႔ အသတ္ခံရတာမ်ားလွပါၿပီ။ ဒါေမမယ့္ (၇)ရက္ဇူလိုင္ကို ေရာက္တယ္ဆိုတိုင္း စစ္အစိုးရရဲ့ ပထမဆံုးအစုလိုက္အအံုလုိက္ လူသတ္မႈႀကီးကို ျပန္လည္ ေဖာ္ထုတ္ေျပာဆိုေနၾကရတာ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။ အနာေဟာင္းကိုျပန္ေဖာ္ၿပီး အေၾကာင္းမဲ့ ျပႆနာ ေဖာ္ေနတာလား။ မေျပာမျဖစ္လို႔ ေျပာေနၾကတာလား။

(၁)

(၇)ရက္ ဇူလိုင္အေရးအခင္းဟာ ဗိုလ္ေန၀င္းအာဏာသိမ္းၿပီးလို႔ ေလးလၾကာတဲ့အခါမွာ ေပၚေပါက္တာျဖစ္ တယ္။ ဒီအာဏာသိမ္းမႈဟာ ေခတ္သစ္ဗမာျပည္သမိုင္းရဲ့ အေျပာင္းအလဲအေကြ႔ အခ်ဳိးႀကီးတခုျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ေန၀င္းတို႔စစ္အုပ္စုဟာ စစ္အုပ္စုမ်ဳိးဆက္နဲ႔ခ်ီၿပီး တိုင္းျပည္ အာဏာကို သိမ္းပိုက္ေတာ့မယ္၊ တကယ့္ရည္ရြယ္ခ်က္ကို မေျပာဘဲ တိုင္းရင္းသားေတြအေပၚ မတရားစြပ္စြဲၿပီး အာဏာသိမ္းခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အာဏာရပထစနဲ႔ အဓိကအတိုက္အခံ ဖဆပလတို႔ဟာ ေတြသြားၿပီး(၁၉၅၈ - ၆၀) အာဏာသိမ္းမႈတုန္းကလို ဗိုလ္ေန၀င္းက အာဏာ ျပန္လႊဲေလမလားလို႔စဥ္းစားသူစဥ္းစားနဲ႔ တုန္႔ဆိုင္းေနပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး လက္၀ဲဆိုတဲ့(ပမညတ) ထဲကလည္း မနည္းတဲ့လူေတြဟာ ဗိုလ္ေန၀င္းေျပာတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္စကားေတြကို သြားရည္က်ၿပီး စစ္အစိုးရကို ေထာက္ခံေျပာလာပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးအရ တစံုတရာရႈပ္ေထြးေနတယ္လို႔ ဆိုႏုိင္ပါ တယ္။ တခ်ဳိ႔သတင္းစာေတြကလည္း စမ္းတ၀ါး၀ါးေရးသား ေဖာ္ျပေနၾကပါတယ္။ သူတို႔အေန အဖမ္းခံရမွာေနနဲ႔ သတင္းစာတိုက္အပိတ္ခံရမွာကို သတိထားေနၾကတဲ့ သေဘာလည္းပါ ပါတယ္။

(၂)

ဒီလိုအေနအထားမွာ တကသ နဲ႔ ဗကသ တို႔ကေန စစ္အစိုးရအာဏာသိမ္းတာကို ကန္႔ကြက္ေၾကာင္း အတိအလင္းေၾကညာလုိက္ပါတယ္။ ဒါဟာအာဏာရၿပီးကာစ မာန္တက္ေနတဲ့ စစ္အုပ္စုကို အမ်က္ေျခာင္းေျခာင္း ထြက္ ေစခဲ့ပါတယ္။ အတိုက္အခံႏုိင္ငံေရးသမားႀကီးေတြေတာင္ မေျပာ၀ံ့တာကို ဒီမေလာက္ေလးမေလာက္စား ေက်ာင္းသားေလးေတြကရာရာစစ ေျပာရစေကာင္း လားဆိုၿပီး စစ္ဦးဘီလူးသဖြယ္ သမဂၢနဲ႔ေက်ာင္းသားေတြအေပၚ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ရမ္းကားရက္စက္ ခဲ့တာဟာ အဓိကအားျဖင့္ ဒီအေၾကာင္းေၾကာင့္ပါ။ သူ႔ဘ၀မွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြနဲ႔ ေယာင္လို႔ ေတာင္ မပတ္သက္လို႔မွ မပတ္သက္ခဲ့ဘူးတဲ့ ဗိုလ္ေန၀င္းဟာ သမိုင္း၀င္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ အေဆာက္အဦႀကီးကို မိုင္းဗံုးနဲ႔ ၿဖိဳပစ္ခိုင္းတဲ့ဟာက အထက္ကေျပာခဲ့တဲ့ နာက်ည္းခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လိုဆိုရင္မမွားပါဘူး။ စစ္မျဖစ္မီက ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈမွာပါ ၀င္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္မိခင္ဆိုရင္ အဲဒီတုန္းက ကိုယ့္နားကို မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္သြားၿပီး သူတို႔ႏွယ္ မိုက္ရိုင္းလိုက္ ေလလို႔ တျဖစ္ေတာက္ေတာက္ေျပာခဲ့တာ အခုထိ မွတ္မိေနပါတယ္။

(၃)

ဗိုလ္ေန၀င္းက ေက်ာင္းသားေတြကို သတ္ျပလိုက္တာဟာ တကယ္က တျပည္လံုးကို ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဓားဓားခ်င္း၊ လွံလွံခ်င္းရင္ဆိုင္မယ္လို႔ ေဒါသမထိန္းႏုိင္ဘဲ ေျပာ တဲ့ အထိျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီစကားၾကားေတာ့ လက္နက္မဲ႔ေက်ာင္းသားေတြအေပၚ ေမာက္ေမာက္မာမာ စိန္ေခၚေနတဲ့ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးကိုလည္း လူထုကအံ့ၾသၾကရပါတယ္။ အမွန္က ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြအေပၚမွာထားရွိတဲ့ ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ့ အာဃာတဟာ သမိုင္းနဲ႔ခ်ီၿပီးသူ႔ရင္ထဲ၊ ေခါင္းထဲမွာ ကိန္းေအာင္းေနခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ သခင္ေအာင္ဆန္းအပါ သူရဲ႔ႏုိင္ငံေရးၿပိဳင္ ဘက္ေတြ လို႔ သူသတ္မွတ္ထားသူေတြအားလံုးလိုလိုဟာ သမဂၢမွာထိပ္ပိုိင္းက လႈပ္ရွားခဲ့သူေတြျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး တို႔ဗမာအစည္းအရံုးမွာ သူဆရာ သခင္ဗစိန္ ၊ သခင္ထြန္းအုပ္တို႔နဲ႔အၿပိဳင္ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းရဲ့ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံအင္အားဟာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ၀င္ေဟာင္းေတြ မဟုတ္လား။ ဒီလူသတ္ပြဲဟာ အဲဒီရန္ၿငိဳးေတြကို ေဖာက္ခြဲလိုက္တာလို႔ေျပာရင္လည္း မမွားပါဘူး။ သူတေလ်ာက္လံုးအရႈံးေပးခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢကို ျပန္အႏုိင္ယူတဲ့သေဘာျဖစ္ပါတယ္။

(၄)

ဒီလူသတ္ပြဲဟာ ေက်ာင္းသားေတြကိုသာ ဦးတည္တာမဟုတ္ဘဲ တျပည္လံုးကို ျမင္ တယ္မဟုတ္လား၊ ၾကည့္ထားၾကလို႔ စံျပလုပ္ျပလုိက္တာပါ။ တိုင္းျပည္ရဲ့ အညြန္႔အဖူးလို႔ဆို႔တဲ့ အသက္ငယ္ရြယ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကိုေတာင္ သတ္ရဲတယ္။ က်န္တဲ့အလႊာအသီးသီးကိုေတာ့ ေျပာစရာမလိုဘူးဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါ။ ဒီလူသတ္မႈဟာ ေနာင္စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္အတြက္ ရဲရဲ သတ္ျဖတ္ရဲတဲ့အစဥ္အလာကို ထူေထာင္ေပးလိုက္တာ၊ ရဲေဆးတင္ေပးလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္၀န္ခံရရင္ က်ေနာ့္တဦးခ်င္ေရာ၊ တျခားက်ေနာ္သိသမ်အဖြဲ႔အစည္းေတြေရာ လူပုဂၢိဳလ္ေတြပါ ဗိုလ္ေန၀င္း ဒါေလာက္မိုက္မိုက္ရုိင္းရိုင္းလုပ္လိမ့္မယ္လို႔ ေမ်ာ္လင့္မထားတာအမွန္ပါ။ သာမန္ ဗမာ ျပည္သားတေယာက္အေနနဲ႔ ဒါေလာက္ရက္စက္လိမ့္မယ္လို႔ မတြက္မိခဲ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ဒီအျဖစ္ အပ်က္ေပၚေပါက္ လိုက္တဲ့အတြက္ အားလံုးဟာစဥ္းစားမႈနည္းနာ၊ လက္ေတြ႔ျပင္ဆင္မႈစတာေတြ အားလံုးမွာ အရင္ကနဲ႔ မတူတာေတြ ခ်ည္းျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တခ်ဳိ႔ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ေတြ ေတာခိုတာအထိ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

(၅)

ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြဟာ (၁၉၆၂) ခုႏွစ္ကစၿပီး သမုိင္းမွာ ပထမဆံုးအျဖစ္ ေျမေအာက္ ခုိခဲ့ရပါတယ္။ ဒီအရင္တုန္းက ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ အဖမ္းခံရတာေရာ အဖမ္းမခံရတာ ေရာ အဖမ္းမခံရေအာင္ ေရွာင္ၾက ရွားၾကတာပါရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြ ကေတာ့ ဆက္လက္လည္ပတ္ေနခဲ့တယ္။ က်န္ေနသူေတြ ဖမ္းထားသူေတြကို ျပန္လႊတ္ေပးဖုိ႔၊ ေက်ာင္းထုတ္ခံရသူေတြကို ေက်ာင္းေနခြင့္ေပးဖို႔ ဆက္တုိက္ပြဲ၀င္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ (၁၉၆၂) ခုႏွစ္ေနာက္မွာက်ေတာ့ အဓိကသမဂၢရံုးမ်ားလုိ႔ဆိုရမယ့္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား အေဆာက္အဦႀကီးနဲ႔ မႏၱေလးတကၠသိုလ္က သမဂၢတဲႀကီးကို စစ္အစုိးရက ၿဖိဳပစ္လိုက္ၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွ လႈပ္ရွားခြင့္ မေပးေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီေနာက္ (၁၉၆၃) ခုႏွစ္မွာ မဆလအစိုးရက ေတာတြင္းနဲ႔ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးဖုိ႔ လုပ္တယ္ဆိုတဲ့ အခါမွာ အဖမ္းခံထားရသူေတြကိုလည္း ေတာ္လွန္ ေရးေကာင္စီအစိုးရက လႊတ္ေပးရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ပုန္းေအာင္းေနတဲ့ေက်ာင္းသားေတြလည္း ျပန္လြတ္လာၾကၿပီး က်န္ေနတဲ့ လူေတြနဲ႔အတူ သမဂၢလုပ္ငန္းမ်ားကို ျပန္စၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ လအနည္းသာခံပါတယ္။ ဗိုလ္ေန၀င္းက ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေရးမ်က္လွည့္ပြဲ ေတာ္ခ်ိန္တန္ၿပီလုိ႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္တာနဲ႔ စာပြဲ၀ုိင္းေတြကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး ေတာတြင္းအင္အားစုေတြကို ေတာထဲ ျပန္ခိုင္း ကာ ၿမိဳ႔ေပၚမွာလူဖမ္းပြဲေတြ အႀကီးအက်ယ္လုပ္ေတာ့တာပါ။ အဲဒီလုိနဲ႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြ ေျမေအာက္လ်ဳိးသြားရတာဟာ ဒီေန႔အထိပါပဲ။

(၆)

ဗိုလ္ေန၀င္းက ဂမူးရူးထုိးနဲ႔ သမဂၢအဆာက္အဦႀကီးကို ၿဖိဳခြဲလုိက္တာဟာ ဗိုလ္ေန၀င္း တို႔ကို သမုိင္းတရားခံအျဖစ္ ေသတဲ့အထိ ေတာက္ေလ်ာက္ တေစၧေျခာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူတုိ႔ခ်င္းအျပန္အလွန္လက္ ညွိဳးထုိးၾကရင္း ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးနဲ႔ကြဲရာမွာ အခ်က္အလက္ျဖစ္လာ ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ဆုိ ဒီအခ်က္က အတြင္းသိျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးအေနနဲ႔ ဗိုလ္ေန၀င္းအေပၚ ႏုိင္ဖဲ တခ်ပ္ျဖစ္ရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ သတၱိမရွိတဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးက ဒီဖဲခ်ပ္ကို ဗိုလ္ေန၀င္းဆီမွာ မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးေရးအတြက္ပဲ အသံုးခ်သြားခဲ့ပါတယ္။ သမုိင္းရဲ့ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြကို ေဖၚထုတ္ေလာက္ ေအာင္ သတၱိမရွိေၾကာင္းျပသသြားပါတယ္။ သမုိင္းကုိျပန္ၾကည့္ရင္ ဗိုလ္ေန၀င္းအပါအ၀င္ ဘယ္ စစ္အာဏာရွင္မဆုိ သူတို႔ကိုယ္တုိင္ဆံုးျဖတ္တာပါ။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူတဦးတည္း ဆံုးျဖတ္ တာပါ။ ဘယ္သူမွ ျပန္ေျပာ၀ံ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါကို အတြင္းသိလုိ႔ဆိုရမယ့္ ကေတာ္ေတြက ပုဂံ သီရိပစၥယာေဟာ္တယ္မွာ အခ်င္းခ်င္းေျပာၾကတာကိုၾကားရၿပီး ဗိုလ္ေန၀င္းတခါထပ္ၿပီး ေသြးလန္႔ရ တယ္ မဟုတ္ပါလား။

(၇)

(၇) ရက္ဇူလိုင္ ေက်ာင္းသားသပိတ္ပြဲႀကီးၿပီးတဲ့အခါမွာ ျပည္သူလူထုအတြင္း စစ္အစုိးရနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အျမင္ရွင္းသြားၾကပါတယ္။ အဲဒီကာလက ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ ဒီလူသတ္ပြဲ အေပၚ ရႈျမင္ပံု၊ ရပ္တည္ခ်က္ပံု အေပၚမူတည္ၿပီး အကဲျဖတ္ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ အဲဒီတုန္းက လူ ပုဂၢိဳလ္နဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို တိုင္းတာတဲ့စံ တခုပါပဲ။ ျပည္သူလူထုဟာ မဆလနဲ႔ ေပါင္းတဲ့ လူေတြ အေပၚ ဒီကိစၥႀကီးေပၚၿပီးေနာက္ ပိုၿပီးေမတၱာပ်က္သြားပါတယ္။

ေျမေပၚလက္၀ဲသမားေတြထဲမွာလည္း မဆလနဲ႔ေပါင္းသူန႔ဲ မေပါင္းသူရယ္လုိ႔ အတိအလင္း ကြဲျပားသြားပါတယ္။ မဆလန႔ဲတြဲသြားသူေတြအထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးအစဥ္အလာႀကီးသူေတြ၊ နာမည္ႀကီး သူေတြပါၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ခမ်ာ အဲဒီေျခလွမ္းကစၿပီး ျပည္သူလူထုနဲ႔ ကင္းကြာသြား လုိက္တာ ႏိုင္ငံေရးအရ လံုးလံုးျပန္နလံမထူေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအေရးအခင္းဟာ အဲဒီအခါက ဘီလူးစည္း လူစည္းခြဲရာမွာလည္း အင္မတန္အေရးပါတဲ့အခန္းက ပါရွိခဲ့တယ္လုိ႔ဆုိႏိုင္ပါတယ္။

(၈)

ဒါေၾကာင့္ (၁၉၆၂)ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းမႈဟာ ဗမာျပည္ႏုိင္ငံေရးဇာတ္ခံုရဲ့ အခင္းအက်င္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ေျပာင္းလဲသြားတယ္လုိ႔ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။ (၁၉၆၆) ခုႏွစ္မွာ က်ေနာ္ေထာင္ ထဲကို ေရာက္ေတာ့ ေထာင္ထဲမွာ က်ေနာ့္အရင္ေရာက္ႏွင့္တဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရင္တုန္းက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအျဖစ္ေတြ႔ရေလ့ရွိတဲ့ ဆိုရွယ္နီတုိ႔၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္တို႔ မေတြ႔ရသေလာက္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေနာက္တႏွစ္ေလာက္ေနမွ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ထဲက (အဲအခ်ိန္မွာ မလညပ- ျမန္မာျပည္အလုပ္သမားညီၫြတ္ေရးပါတီလို႔ နာမည္ ယူထားတဲ့) ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ကေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းတခ်ဳိ႔ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးထဲျပန္၀င္ဖုိ႔ စည္းရံုးလႈပ္ရွားၾကလုိ႔ အဖမ္းခံရၿပီး ေထာင္ထဲေရာက္လာပါတယ္။ ဗုိလ္တင့္တယ္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အဖြဲ႔ပါ။ ဒီလုိနဲ႔ ေထာင္ထဲမွာတိုက္ပြဲေတြေဖၚၾကတဲ့အခါက်ေတာ့ မႏၱေလးခရိုင္ဗကသက က်ေနာ္တို႔ ဟာ ဖဆပလတို႔၊ ပထစ၊ မလညပ၊ အလံနီစတာေတြနဲ႔ လက္တြဲၿပီး ေထာင္အာဏာပုိင္ေတြကို တိုက္ေနတာေတြ႔လာရပါတယ္။ ဗမာျပည္ ႏုိင္ငံေရးရဲ့ အဓိကပတိပကၡဟာ ေျပာင္းသြားၿပီကိုး။

(၉)

ေနာက္ဆံုးတခ်က္အေနနဲ႔ေျပာရရင္ ေက်ာင္းသားေတြဟာ သမုိင္းမွာမၾကံဳဖူးတဲ့၊ မစဥ္းစား မေမ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ ရက္စက္သတ္ျဖတ္မႈႀကီးနဲ႔ အဖိႏွိပ္ခံလိုက္ရေပမယ့္ ေနာက္တြန္႔ျခင္း လံုး၀မရွိဘဲ သမဂၢလုပ္ငန္းေတြကို မ်ဳိးဆက္တဆက္ၿပီးတဆက္ရတဲ့နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ ဆက္လက္သယ္ေဆာင္ ေနၾကဆဲဆုိတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ ဗမာျပည္မွာ ေက်ာင္းသားဆိုတာရွိေနသေရြ႕ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဆိုတာ တည္ရွိေနမွာပါပဲ။

ဖိုးသံ(လူထု)